پسوندهای اسم ساز

پسوندهای اسم ساز عبارتند از:

1.     پسوند های اسم ساز: -ion, -tion, -ation که به آخر فعل اقزوده میشوند.مثال:

اسم			-ion	فعل
معنی	واژه		معنی		واژه
ترجمه	translation		ترجمه کردن		translate
تکمیل-انجام	completion		کامل کردن		complete
جدائی	separation		جدا کردن		separate
سوء ظن	suspicion		سوءظن داشتن		suspect
دیکته- املا	dictation		دیکنه کردن		dictate
جشن	celebration		جشن گرفتن		celebrate
اعانه- کمک	contribution		کمک کردن		contribute
تزئین	decoration		تزئین کردن		decorate
تصحیح- درستی	correction		صحیح کردن		correct
مخالفت	objection		مخالفت کردن		object
موقعیت محلی	location		قرار دادن		locate
ترفیع	promotion		ترفیع گرفتن		promote
تردید- شک	hesitation		تردید داشتن		hesitate

همانطور که ملاحظه میکنید افعالیکه به  t ختم شده اند، ion و اگر به te ختم شده اند (e) ساکن حذف شده و ion به آنها افزوده شده است.

اسم			-tion	فعل
معنی	واژه		معنی		واژه
انشا- ترکیب	composition		ساختن- ترکیب کردن		compose
قصد- اراده	intention		قصد داشتن		intend
نابودی- ویرانی	destruction		نابود کردن		destroy
مقام- موقعیت	position		قرار دادن		pose
تصور- خیال	supposition		تصور کردن		suppose
شرح- بیان	description		شرح دادن		describe
اشتراک	subscription		آبونه شدن-ثبت نام کردن		subscribe
کاهش- تخفیف	reduction		کاستن- کم کردن		reduce
تولید- محصول	production		تولید کردن		produce

اسم			-ation	فعل
معنی	واژه		معنی		واژه
تحسین	admiration		تحسین کردن		admire
مرگ از گرسنگی	starvation		از گرسنگی مردن		starve
آمادگی	preparation		آماده کردن		prepare
اطلاعات	information		آگاه کردن		inform
اکتشاف	exploration		اکتشاف- پیگیری کردن		explore
ملاحظه	consideration		ملاحظه کردن		consider
ترکیب	combination		ترکیب کردن		combine
توصیه	recommendation		توصیه کردن		recommend
ادامه	continuation		ادامه دادن		continue
توضیح- شرح	explanation		توضیح دادن		explain
اظهار- اعلامیه	declaration		اظهار کردن		declare
امتحان	examination		امتحان کردن		examine

Words ending In "-sion", "-tion", and "-cion"

Here are some guidelines to help you choose the right one:

Words ending in "-sion"

• If the ending is pronounced as in confusion, then it should be spelled -sion. Here are some examples:

collision; division; revision; persuasion; explosion; decision; seclusion.

• When the ending comes after an -l, it's always spelled -sion:

compulsion; revulsion; expulsion; emulsion; propulsion.

• When the ending follows an -n or -r, it's often spelled -sion, especially if the word is related to one that ends in -d or -se. For example: immersion (from immerse); comprehension (from comprehend). Here are some more examples:

aversion; conversion; apprehension; diversion; extension; version.

• Nouns based on words that end in -ss or -mit always end in -sion: permission comes from permit and discussion comes from discuss. Here are some more examples:

commission; expression; aggression; admission; succession; impression; emission.

Words ending in "-tion"

• If the ending is pronounced as in station, then it's spelled -tion. For example:

addition; duration; nation; solution; ambition; edition; caution; position.

• If the noun is related to a word ending in -ate, then the ending will be -ation, e.g. donation (from donate) or vacation (from vacate). Here are some more examples:

accommodation; location; creation; rotation; education; mediation.

• If the ending comes after any consonant apart from -l, -n, or -r, then the ending is spelled -tion:

action; connection; reception; affection; interruption; description; collection; infection; deception.

• After -n and -r, the ending can be -tion or -sion. It's more likely to be -tion if the word's related to another one that ends in -t or -tain, e.g. assertion (from assert) or retention (from retain). Here are some more examples:

exertion; distortion; abstention; invention.

Words ending in "-cion"

There are just two common nouns that end in -cion: suspicion and coercion.

طرز تشخیص اسم

طرز تشخیص اسم

اسم- کلمه ای جامد است و یا از کلمات دیگر مشتق شده است.برای شناسایی اسمهای جامد از خاصیت ان ها در جمله استفاده می کنیم؛ ولی اسمهای مشتق شده دارای علائم مخصوصی هستند که بتوسط آنها، اسم هایی را که از فعل گرفته شده اند میتوان شناخت.

درک مطلب و کار با لغات نا آشنا

برای یادگیری لغات باید چند نکته را در نظر داشت:

1.     معمولاً معنی یک کلمه را در یک جمله یا در یک متن ،از کلمات دیگر که در قبل یا بعد از آن قرار گرفته اند میتوان حدس زد(Surrounding Words) ولی برای شناخت کلمات باید نقش آن ها را از لحاظ دستوری در جمله تشخیص داد.

2.     انواع کلمات:

الف-اسم: اسم سه حالت دارد. اگر قبل از فعل گفته شود مبتدا واگر بعد از فعل یا حرف اضافه ذکر شود مفعول و هرگاه چیزی یا کسی را به آن نسبت دهند در حالت اضافه ملکی خواهد بود که معمولاً با (.'s) بیان می گردد. مثال:

The girl gave the boy her mother's message.

                                                         اسم(اضافه ملکی) اسم(مفعول)     اسم (فاعل)

گاهی بجای یک اسم ،تنها ممکن است قرینه های اسمی مانند: شکل –ingدار فعل(gerund)،مصدر، عبارت اسمی یا جمله اسمی قرار بگیرد.مثال:

1.     Football is my favorite hobby. (noun)

2.     Going up that mountain is quite easy.(gerund)

3.     To go up that mountain is quite easy.(infinitive)

4.     I noticed the resemblance to his brother.(noun phrase)

5.     I noticed that he was like his brother. (noun clause)

اصوات انگلیسی و جدول IPA

اصوات انگلیسی و جدول IPA

در بیشتر دیکشنریهای امروزی برای نشان دادن تلفظ کلمات از سیستم IPA استفاده می‌شود. در جدول زیر همه علائم و نشانه‌های IPA آورده شده است.

حروف بی‌صدا  IPIPAA words bad, lab did, lady find, if give, flag how, hello yes, yellow cat, back leg, little man, lemon no, ten sing, finger pet, map red, try sun, miss she, crash tea, getting check, church think, both this, mother voice, five wet, window zoo, lazy pleasure, vision just, large	حروف صدا‌دار  IPA words cup, luck arm, father cat, black met, bed away, cinema turn, learn hit, sitting see, heat hot, rock call, four put, could blue, food five, eye now, out go, home where, air say, eight near, here boy, join pure, tourist
1- در و و ... ، در انگلیسی بریتانیایی تلفظ نمی‌شود، مگر اینکه قبل از یک حرف بی‌صدا بیاید (مثلاً در answering و answer it). اما در انگلیسی آمریکایی همیشه تلفظ می‌شود. 2- در انگلیسی آمریکایی بجای تلفظ می‌شود. 3- بسیاری از آمریکایی‌ها () و را به یک شکل تلفظ می‌کنند.

افعال مجهول

افعال مجهول (the passive voice)

در جملات معلوم (active)، فاعل به عامل یا کننده عمل فعل دلالت دارد. در واقع ما از افعال معلوم برای بیان اینکه فاعل چه کاری را انجام دهد استفاده می‌کنیم. به این مثالها توجه کنید:

• The dog chased the cat. (سگ گربه را دنبال کرد)

• My father Built this house in 1960. (پدرم این خانه را در سال 1960 ساخت)

ولی جملات مجهول (passive) به ما این اجازه را می‌دهند که کسی یا چیزی را که کننده یا انجام دهنده عملی نیست (غیر عامل) در جای فاعل قرار دهیم. در واقع از افعال مجهول برای بیان اینکه چه عملی بر روی فاعل اتفاق می‌افتد، استفاده می‌شود:

• The cat was chased by the dog. (گربه توسط سگ دنبال شد)

• This house was built in 1960. (این خانه در سال 1960 ساخته شد)

هنگام استفاده از حالت مجهول، توجه داشته باشید که در اغلب موارد اینکه چه کسی یا چه چیزی عمل را انجام می‌دهد نا معلوم یا بی‌اهمیت است. مثلاً در جمله زیر اینکه چه کسی اتاق را تمیز می‌کند برای گوینده اهمیتی ندارد:

• This room is cleaned every day. (این اتاق هر روز تمیز می‌شود)

ولی اگر بخواهیم بیان کنیم که چه کسی (یا چه چیزی) آن عمل را انجام داده است، در این صورت باید از حرف اضافه by استفاده کنیم:

ساختار

بطور کلی برای ساخت صیغه مجهول فعل معلوم، فعل to be را به همان زمان فعل معلوم می‌آوریم و اسم مفعول همان فعل را به آن می‌افزاییم:

• معلوم: Somebody cleans this room every day.

• مجهول: This room is cleaned every day.

• معلوم: He bought this car last week.

• مجهول: This car was bought last week.

در جدول زیر می‌توانید فهرست افعال معلوم و معادل مجهول آنها را ملاحظه کنید:

زمان	معلوم	مجهول
حال ساده	keeps نگه می‌دارد	is kept    نگهداری می‌شود
حال استمراری	is keeping دارد نگه می‌دارد	is being kept در حال نگهداری شدن است
گذشته ساده	kept نگه داشت	was kept نگهداری شد
گذشته استمراری	was keeping داشت نگه می‌داشت	was being kept در حال نگهداری شدن بود
حال کامل	has kept نگه داشته است	has been kept نگهداری شده است
گذشته کامل	had kept نگه داشته بود	had been kept نگهداری شده بود
آینده	will keep نگه خواهد داشت	will be kept نگهداری خواهد شد
شرطی	would keep نگه می‌داشت	would be kept نگهداری می‌شد
شرطی کامل	would have kept نگه داشته بودند	would have been kept نگهداری شده بود
مصدر	to keep نگه داشتن	to be kept نگهداری شدن
مصدر حال کامل	to have kept نگه داشتن	to have been kept نگهداری شدن
وجه مصدری اسم مصدر	keeping نگهداری	being kept نگهداری شدن

حرف تعریف معین

حرف تعریف معین (Definite article)

حرف تعریف معین شامل the می‌باشد که همواره پیش از اسامی مفرد و جمع، یا پیش از اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش به یک صورت بکار می‌رود. در جدول زیر به تفاوت بین the و a دقت کنید:

غیر قابل شمارش	قابل شمارش جمع	قابل شمارش مفرد
the water	the cats	the cat	معین
water	cats	a cat	نامعین

موارد کاربرد حرف تعریف معین (the)

1- وقتی که قبلاً به چیزی اشاره کرده باشیم:

• We saw a strange bird at the zoo. The bird was blue!
  (پرنده عجیبی در باغ وحش دیدیم. آن پرنده آبی بود!)

2- وقتی که هم گوینده و هم شنونده می‌دانند که درباره چه صحبت می‌شود، حتی اگر قبلاً به  آن اشاره‌ای نشده باشد:

• 'Where's the dog? 'It's in the garden.'
  (سگ (یا سگه) کجاست؟ در باغچه است.)

3- وقتی که به چیزهایی اشاره می‌کنیم که می‌دانیم تنها یکی از آن وجود دارد:

the sun, the earth, the moon, the sky, the stars, the sea, the South Pole

4- قبل از اسمی که به واسطه کلماتی که بعد از آن می‌آیند شناخته می‌شود:

The hotel where I stayed was excellent. (هتلی که در آن اقامت داشتم عالی بود.) The man sitting over there is my husband. (مردی که آنجا نشسته است شوهر من است.) The car that I bought last week has broken down.  (ماشینی که هفته قبل خریدم خراب شده است.)

5- قبل از صفات عالی، اعداد ترتیبی، only و same:

the highest mountain,  the first time,  the last chapter,  the same colour, 
the only child

6- همراه با صفات برای اشاره به یک گروه یا طبقه از مردم:

the young (جوانان)     the old (پیران)    the poor (فقرا)    the unemployed (بیکاران)
the English (انگلیسیها)    the Japanese (ژاپنیها)

تنها برخی از اسامی ملتها دارای یک صفت مانند English و Spanish هستند. برای بقیه ملتها از یک اسم که به -s ختم می‌شود، استفاده می‌کنیم، مانند the Indians و the Iranians.

7- به همراه برخی از اسامی جغرافیایی مانند رشته کوهها، مجمع‌الجزایرها، دریاها، اوقیانوسها، رودخانه‌ها و ...:

	the Andes	رشته کوههای آند
	the Indian Ocean	اوقیانوس هند
	the Persian Gulf	خلیج فارس
	the Canary Islands	جزایر قناری
	the Red Sea	دریای سرخ
	the Suez Canal	کانال سوئز
	the (River) Thames	رودخانه تامز
	the Sahara (Desert)	صحرای آفریقا

حذف حرف تعریف معین (the)

در موارد زیر حرف تعریف the مورد استفاده قرار نمی‌گیرد:

1- به همراه اسم افراد:

Ann, James, Brian Jackson

ولی آنجا که اسامی افراد بصورت جمع می‌آید از the استفاده می‌کنیم:

the Johnson's  خانواده جانسون, the Smiths خانواده اسمیت

2- قبل از اسم مکانها، البته به جز مواردی که در بالا به آنها اشاره شد. به عنوان مثال:

Asia, Africa, Europe, North America	قاره‌ها
Brazil, Japan, Pakistan	کشورها
Sicily, Bermuda, Kish	جزیره‌ها  (و نه مجمع‌الجزایرها)
London, Tehran, Cairo	شهرها
Everest, Alborz, Kilimanjaro	کوهها (و نه رشته‌کوهها)

تنها در مورد اسم کشورهایی که مفرد باشند the حذف می‌شود. پیش از اسم کشورهایی که حالت جمع دارند از the استفاده می‌کنیم: the United States, the Netherlands, the United Arab Emirates همچنین اگر بخواهیم در اسامی کشورها از کلماتی از قبیل Republic، Kingdom و غیره استفاده کنیم باز هم باید the را بکار ببریم: the Czech Republic, the United Kingdom

3- به همراه اسم زبانها:

Farsi, English, French, Arabic

4- به همراه اسم وعده‌های غذایی مانند صبحانه و ...:

breakfast, dinner, lunch

5- در مورد جاهایی مانند bed، sea، work، prison، court، hospital، church، school و ... اگر منظور ما کلی باشد، در اینصورت از the استفاده نمی‌شود:

• I go to school by bus.
  من با اتوبوس به مدرسه می‌روم. («مدرسه» به طور کلی و نه یک مدرس خاص)

حرف تعریف نامعین

حرف تعریف نامعین (Indefinite article)

حرف تعریف نامعین شامل a و an می‌باشد.

حرف تعریف a قبل از یک حرف بی‌صدا بکار می‌رود:

a car, a man, a bus, a house

حرف تعریف an قبل از یک حرف صدادار (a,e,i,o,u) بکار می‌رود:

an apple, an actor, an animal, an old man

1- در کلماتی مانند honest، hour، honour و ... حرف h تلفظ نمی‌شود (غیر ملفوظ)، بنابراین همراه با آنها حرف تعریف an مورد استفاده قرار می‌گیرد: an hour, an honourable man 2- کلماتی مانند useful، unit، university، union، European و ... با اینکه با حروف صدادار شروع می‌شوند، ولی حرف اولیه آنها مانند «you» تلفظ می‌شود. بنابراین آنها با حرف تعریف a مورد استفاده قرار می‌گیرند: a university, a useful book a یا an تنها قبل از اسامی مفرد قابل شمارش می‌آیند: a book, a happy boy, a famous actor برای اسامی جمع، بجای a یا an، یا از some استفاده می‌کنیم و یا اصلاً هیچ کلمه‌ای را بکار نمی‌بریم: It's a cat.  It's a dog.  And it's a monkey. but: These are all animals. a horse,  some horses

موارد کاربرد حروف تعریف نامعین (a یا an)

1- هنگامیکه برای اولین بار به کسی یا چیزی اشاره می‌کنیم از a یا an استفاده می‌کنیم. اما وقتی که به همان چیز دوباره اشاره می‌شود، باید از the استفاده کرد:

• I bought a new shirt yesterday. But my wife thinks the shirt doesn't fit me.
  (دیروز یک پیراهن نو خریدم. ولی همسرم فکر می‌کند که آن پیراهن اندازه من نیست.)

• Once I had a really big dog. But the the dog wasn't very useful, so I gave the dog to a friend.
  (زمانی یک سگ خیلی بزرگ داشتم. اما آن سگ خیلی مفید نبود، برای همین سگ را به یک دوست دادم.ا)

2- وقتی که به یک چیز مفرد اشاره می‌شود از a یا an استفاده می‌کنیم. در این حالت همان معنی one یا «یک» را می‌دهد (در مقایسه با three، two و ...):

• I'd like an apple and two oranges.

• Yesterday I bought three  pencils and a notebook.

3- در اصطلاحات عددی خاص:

	a half	یک دوم
	a third	یک سوم
	an eighth	یک هشتم
	a couple	یک جفت
	a dozen	یک دوجین
	a hundred	صدتا
	a thousand	هزارتا
	a million	یک میلیون

4- هنگام اشاره به یک عنصر خاص از یک گروه یا طبقه:

الف. همراه با اسامی شغلها:

• She's a doctor.

• My father is a teacher.

• Are you an engineer?

ب. همراه با ملیتها و مذاهب:

• I'm an Iranian.

• You are a Japanese.

• She is a Catholic.

5- همراه با کلمات و اصطلاحات مربوط به مقدار و کمیت:

a few (of)	a lot (of)
a little (of)	a (great) deal (of)
a bit (of)	a number (of)

6- همراه با اسامی مفرد قابل شمارش و پیش از کلمات what و such:

• What a beautiful day! (چه روز زیبایی!)

• What a strange friend you have! (عجب دوست عجیبی داری!)

• Such a pity! (چه حیف شد!)

قیدها

قیدها از قیدها برای اضافه کـردن اطلاعاتی بـه یک عبارت استفاده می‌شود. همچنین قیدها می‌توانند به یک کلمه دیگر از جمله به یک صفت یـا قید دیگر نیز اطلاعاتی اضـافه کننـد کـه در ایـن صورت معرف (modifier) نامیده می‌شوند. انواع قید قیود اقسام مختلفی دارند که در اینجا به پنج نوع متداول آنها اشاره می‌شود: 1- قید حالت: well, how, quickly, slowly, hard, fast, angrily, ... The children are playing happily. (بچه‌ها دارند با خوشحالی بازی می‌کنند) 2- قید مکان: up, down, there, here, above, below, near, ... How long have you been waiting here? (شما چه مدتی اینجا منتظر بوده‌اید؟) 3- قید زمان: today, yet, still, recently, soon, now, then, ... You can stay with us until then. (تا آن موقع می‌توانید با ما بمانید) 4- قید مقدار: very, too, so, quite, much, rather, ... They are not really my parents. (آنها واقعاً والدین من نیستند) 5- قید تکرار: twice, sometimes, often, always, never, ... Sometimes I write to him. (گاهی به او نامه می‌نویسم) جای قیدها سه جا یا مکان اصلی برای قیدها وجود دارد: 1- در ابتدای عبارت (قبل از فاعل) (ابتدایی)   قید فاعل عبارت فعلی + ... Sometimes she arrives late. 2- در میانه جمله (میانی): الف) بعد از اولین فعل معین:   فاعل اولین فعل معین قید بقیه عبارت فعلی + ... She has always arrived late. ب) پس از فعل be:   فاعل BE قید + ... She is always late. ج) اگر فعل معینی وجود ندارد، قبل از فعل مسندی (قابل صرف):   فاعل قید فعل مسندی + ... She sometimes arrives late. 3- در انتهای عبارت (پایانی):   فاعل عبارت فعلی +... قید She arrives late sometimes. در جدول زیر متداولترین مکان قیدها در جملات نشان داده شده است:   نوع قید مکان قید مثال حالت پایانی He never drives fast. مکان پایانی We can stay there. زمان پایانی I'll see you tomorrow. مقدار میانی This book is rather boring. تکرار میانی I have never seen him before. گاهی اوقات ممکن است بیش از یک نوع قید در انتهای جمله ظاهر شود. در این صورت معمولاً ترتیب قرارگیری آنها در جمله بدین صورت خواهد بود: 1- قید حالت 2- قید مکان 3- قید زمان مثال: You are driving too fast today. (به ترتیب قیود حالت و زمان) sit quietly here. (به ترتیب قیود حالت و مکان) ساختار قید از لحاظ فرم و ساختار می‌توان قیدها را به سه دسته طبقه بندی کرد: 1- قیدهایی که با اضافه کردن ly به یک صفت ساخته می‌شوند، مانند: slow → slowly brave → bravely quick → quickly 2- قیدهایی که همان ساختار صفات را دارا هستند، یعنی هم می‌توانند به صورت قید به کار روند و هم به صورت صفت. برخی از مهمترین آنها عبارتند از: just, well, right, far, forward, early, hard, straight, pretty, little, fast, late, left, backward, deep, direct, near, wrong 3- قیودی که اصلاً ارتباطی با صفات ندارند. مانند: so, now, very, there, here, too, as, quite چند نکته املایی گفتیم که بسیاری از قیدها با اضافه شدن ly به یک صفت ساخته می‌شوند. اما همیشه به این سادگی نیست: 1- y در انتهای کلمه به i تبدیل می‌شود: gay → gaily 2- e در انتهای کلمه همچنان باقی می‌ماند: strange → strangely ولی چند استثنا وجود دارد: true → truly due → duly whole → wholly 3- در صفاتی که به able یا ible ختم می‌شوند، e در انتهای کلمه حذف می‌شود و y جای آن را می‌گیرد: probable → probably possible → possibly 4- صفاتی که به یک حرف با صدا و یک L ختم می‌شوند، طبق روش معمول ly می‌گیرند: actual → actually general → generally

آیلس

آیلس

دوره آموزش IELTS با همکاری مشترک شورای بریتانیا، دانشگاه کمبریج و انجمن IELTS استرالیا تدوین، ارایه و برگزار می گردد. این سیستم در کلیه مراکـز دولتی و دانشگاهی و مهاجرتی در اکثـر کشورها قابل شناسایی می‌باشد. این سیسم جهت تعیین سطح زبان عمومی و یا آکادمیک جهت متقاضیانی که قصد ادامه تحصیل و کسب و کار در کشورهای انگیسی زبان هـمچـون آمریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا، ایـرلنـد و نیوزیلنـد را دارند، می‌باشد.

امتحانات IELTS در زمان های مشخص در حداقل 300 مرکز مشخص در سراسر دنیا برگزار می گردد. آموزش IELTS چهار بخش مهارت های شنیداری، گفتاری، نوشتاری و مکالمه را در مقاطع عمومی و آکادمیک شامل می شود. آموزش شنیداری و مکالمه برای هر دو مقطع یکسان بوده ولی، آموزش گفتاری و نوشتاری مجزا و ویژه هر مقطع می باشد.

آموزش IELTS در مقطع آکادمیک مختص آن گروه از متقاضیانی است که قصد ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر تحصیلی و یا فراگیری تخصص های حرفه ای را دارند، و آموزش IELTS در مقطع عمومی مختص آن گروه از متقاضیانی است که قصد یافتن شغل مناسب و کسب و کار و یا فراگیری دوره های غیر دانشگاهی در یکی از کشورهای انگلیسی زبان را دارند.

تافل اینترنتی (iBT)

 تافل اینترنتی (iBT)

تافل چیست؟

آزمون تافل (TOEFL) توسط سرویس سنجش تحصیلی (ETS) دانشگاه پرینستون (Princeton) برگزار می‌شود. این آزمون، مهارت در بخشهای شنیداری، گفتاری، نوشتاری، و درک مطلب انگلیسی را مورد سنجش قرار می‌دهد و برای پذیرش در دانشگاههای آمریکای شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمره کسب شده در این آزمون جهت پذیرش در این دانشگاهها به مدت دو سال دارای اعتبار می‌باشد.

تافل اینترنتی (iBT) چه تفاوتی با تافل کتبی و کامپیوتری دارد؟

آزمون تافل اینترنتی (iBT) بخش جدیدی با عنوان «بخش گفتاری» (یا Speaking) دارد و در مقابل، بخش ساختار (Structure) که در آزمونهای کتبی و کامپیوتری وجود داشت، حذف شده است. گرامر بطور غیرمستقیم در بخشهای دیگر این آزمون مورد سنجش قرار می‌گیرد. سخنرانی‌ها و گفتگوها در بخش شنیداری (Listening) طولانی‌تر شده‌اند و خلاصه نویسی (note taking) نیز دیگر مجاز می‌باشد. در بخش درک مطلب (Reading)، نوع سؤالات متنوع‌تر شده و بعنوان مثال از شرکت کنندگان خواسته می‌شود اطلاعات را طبقه‌بندی کنند و یا جدولی را پر کنند. تایپ کردن هم در بخش نوشتاری دیگر الزامی است.

سیستم امتیازدهی در این آزمون چگونه است؟

سیستم امتیاز دهی در آزمون تافل اینترنتی (iBT) در جدول زیر نشان داده شده است:

0-30 0-30 0-30 0-30	Listening Reading Speaking Writing
0-120	Total score:

بخشهای مختلف تافل (iBT)

بخش درک مطلب (Reading)
بخش درک مطلب در تافل iBT خیلی با نسخه کامپیوتری آن (CBT) تفاوت ندارد. این بخش از سه متن آکادمیک تشکیل شده است که به دنبال هر کدام چندین پرسش مطرح می‌شود. هر کدام از این متن‌ها حدوداً از 650 تا 750 کلمه ساخته شده‌اند. نوع سؤالات نیز ترکیبی از نوع سؤالات موجود در تافل کامپیوتری (CBT) و انواع جدیدتری از سؤالات است که در آن شرکت کنندگان باید جدولی را پر کنند یا یک نتیجه گیری روایی را تکمیل نمایند. دو ویژگی اضافه شده به بخش درک مطلب (Reading)، یکی فهرست لغات و دیگری یک گزینه تجدید نظر (review option) می‌باشد. «فهرست لغات» به شما این امکان را می‌دهد که معنی کلمات کلیدی موجود در متن را بیابید و با «گزینه تجدید نظر» (یا review option) می‌توانید برگردید و در پاسخهایتان تجدید نظر کنید.

بخش شنیداری (Listening)
بخش شنیداری آزمون تافل توانایی شما را در درک مکالمات انگلیسی، آنگونه که در آمریکای شمالی صحبت می‌شود، ارزیابی می‌کند. بخش شنیداری آزمون تافل اینترنتی (iBT) هم خیلی با نسخه کامپیوتری آن (CBT) متفاوت نیست. این بخش از دو مکالمه و چهار سخنرانی درسی همراه با پرسشهای متعدد تشکیل یافته است.

بخش نوشتاری (Writing)
این بخش از آزمون، توانایی شما را در به کار گیری «نوشتن» جهت برقراری ارتباط در یک محیط دانشگاهی مورد سنجش قرار می‌دهد. این بخش خود به دو قسمت تقسیم می‌شود: یک قسمت تلفیقی (integrated) و یک قسمت مستقل (independent) که تایپ کردن هم برای هر دو قسمت ضروری است. در قسمت تلفیقی شما باید در ابتدا متن کوتاهی را بخوانید (250 تا 300 کلمه) و سپس به یک نطق مرتبط با متن گوش دهید. بعد از آن شما باید با استفاده از اطلاعاتی که از متن و سخنرانی بدست آورده‌اید به یک پرسش پاسخ دهید. به شما 20 دقیقه فرصت داده می‌شود که پاسخ خود را که باید بین 150 تا 225 کلمه باشد، بنویسید. اما قسمت مستقل (independent) بخش نوشتاری، مشابه بخش نوشتاری آزمون کامپیوتری تافل می‌باشد: به شما 20 دقیقه فرصت داده می‌شد که انشاء کوتاهی در حدود 300 کلمه درباره یک موضوع خاص بنویسید.

بخش گفتاری (Speaking)
این بخش جدید از آزمون تافل دارای شش تکلیف (task) می‌باشد که دو تکلیف آن به صورت مستقل (independent) و چهارتای آن به صورت تلفیقی می‌باشد.

بطور دقیق‌تر، بخش گفتاری آزمون تافل دارای قسمتهای زیر است:

• 2 تکلیف مستقل (independent) درباره موضوعات معمولی و آزاد.
  - شرکت‌کنندگان باید با استفاده از دانش و تجارب شخصی خود در مورد یک موضوع خاص موضع گیری کرده و آن را توضیح دهند.

• 2 تکلیف تلفیقی (integrated) بر اساس خواندن و شنیدن.
  - این تکالیف شامل یک متن کوتاه و یک صحبت کوتاه می‌باشند. شرکت کنندگان باید اطلاعاتی را که از این دو طریق بدست می‌آورند، با هم تلفیق کرده و در پاسخ خود به کار گیرند.

• 2 تکلیف تلفیقی بر اساس شنیدن یک سخنرانی یا گفتگوی کوتاه.
  - شرکت کنندگان باید نکات کلیدی موجود در آنچه که می‌شنوند را بطور خلاصه در پاسخ‌هایشان ارائه دهند.

مدت پاسخ‌گویی به هر کدام از تکالیف از 45 تا 60 ثانیه متغیر می‌باشد.